Skoki:
skok w dal
W skoku w dal zawodnicy wykonują
rozbieg (wcześniej odmierzony), odbijają się z jednej nogi z
belki i lądują na piaszczystej skoczni na dwie nogi. Wynik
mierzony jest od linii między plasteliną a belką do ostatniego
(najbliższego belce) śladu pozostawionego na piasku. Jeśli
zawodnik podczas odbicia dotknie butem plasteliny, skok jest
nieważny (decyduje ślad na plastelinie). Zawodnicy wykonują trzy
skoki eliminacyjne, a najlepszych ośmiu jeszcze trzy skoki
finałowe.
trójskok
Trójskok polega na wykonaniu
trzech, po sobie następujących skoków:
-
pierwszy - odbicie z jednej
nogi i lądowanie na nogę odbijającą
-
drugi - lądowanie na nogę
przeciwną,
-
trzeci - lądowanie na
piaszczystej skoczni obunóż.
Zasady rozbiegu, odbicia,
lądowania i mierzenia są identyczne jak w skoku w dal. Dwa
pierwsze skoki odbywają się na twardej bieżni, trzeci skok
kończy się na piasku.
skok wzwyż
Skok wzwyż polega na odbiciu się
zawodnika (po wykonaniu rozbiegu) z jednej nogi i przeniesieniu
całego ciała ponad poprzeczką zawieszoną na stojakach. Każdy
zawodnik ma trzy próby na każdej wysokości. Jeśli zawodnik
strąci poprzeczkę na jakiejś wysokości, może pozostałe próby
przenieść na następną wysokość. Trzy kolejne nieudane próby
eliminują z konkursu.
skok o tyczce
Skok o tyczce
odbywa się na takich zasadach jak skok wzwyż, z tą różnicą, że
zawodnik do pokonania poprzeczki używa tyczki. Dawniej (do końca
lat 60.) tyczkarze używali tyczek sztywnych, wykonanych z
aluminiowych rur, dziś skaczą na tyczkach elastycznych
wykonanych z wysokiej jakości tworzyw sztucznych. Tyczki te
sprzyjają uzyskiwaniu lepszych rezultatów. Dla porównania rekord
świata w skoku o tyczce sztywnej wynosi 4,82 m, a o tyczce nowej
generacji 6,14 m
|